Results for amonidoj translation from Esperanto to Italian

al edom kaj al moab kaj al la amonidoj;
a edom, a moab e agli ammoniti

post kelka tempo ekmilitis la amonidoj kontraux izrael.
qualche tempo dopo gli ammoniti mossero guerra a israele

tiam jiftahx duan fojon sendis senditojn al la regxo de la amonidoj,
iefte inviò di nuovo messaggeri al re degli ammoniti per dirgli

joab ekmilitis kontraux raba de la amonidoj, kaj venkoprenis la regxan urbon.
intanto ioab assalì rabbà degli ammoniti, si impadronì della città delle acqu

ho filo de homo, turnu vian vizagxon al la amonidoj, kaj profetu pri ili;
«figlio dell'uomo, rivolgiti agli ammoniti e predici contro di loro

sed isxmael, filo de netanja, forkuris de johxanan kun ok homoj kaj iris al la amonidoj.
ma ismaele figlio di natania sfuggì con otto uomini a giovanni e andò presso gli ammoniti

kaj ili diris al jiftahx:iru kaj estu nia kondukanto, kaj ni batalos kontraux la amonidoj.
dissero a iefte: «vieni, sii nostro condottiero e combatteremo contro gli ammoniti»

kaj la ceteran parton de la popolo li komisiis al sia frato abisxaj, kaj batalarangxis ilin kontraux la amonidoj.
e affidò il resto del popolo al fratello abisài, per tener testa agli ammoniti

kaj jiftahx venis al la amonidoj, por batali kontraux ili; kaj la eternulo transdonis ilin en liajn manojn.
quindi iefte raggiunse gli ammoniti per combatterli e il signore glieli mise nelle mani

kaj cxiujn urbojn de sihxon, regxo de la amoridoj, kiu regis en hxesxbon, gxis la limo de la amonidoj;
tutte le città di sicon, re degli amorrei, che regnava in chesbon, sino al confine degli ammoniti

kaj la eternulo diris al la izraelidoj:mi savis ja vin de la egiptoj kaj de la amoridoj kaj de la amonidoj kaj de la filisxtoj.
il signore disse agli israeliti: «non vi ho io liberati dagli egiziani, dagli amorrei, dagli ammoniti e dai filistei

kaj dirigis al li:tiel diris jiftahx:izrael ne prenis landon de moab, nek landon de la amonidoj;
«dice iefte: israele non si impadronì del paese di moab, né del paese degli ammoniti

kaj la estroj de gilead diris unuj al la aliaj:kiu komencos batalon kontraux la amonidoj, tiu estos estro de cxiuj logxantoj de gilead.
il popolo, i principi di gàlaad, si dissero l'un l'altro: «chi sarà l'uomo che comincerà a combattere contro gli ammoniti? egli sarà il capo di tutti gli abitanti di gàlaad»

(kiel landon de rafaidoj oni rigardas ankaux gxin; rafaidoj logxis en gxi antauxe; kaj la amonidoj nomas ilin zamzumoj;
anche questo paese era reputato paese di refaim: prima vi abitavano i refaim e gli ammoniti li chiamavano zanzummim

kaj ili dungis al si tridek du mil cxarojn kaj la regxon de maahxa kun lia popolo. kaj ili venis kaj starigxis tendare antaux medba. kaj la amonidoj kolektigxis el siaj urboj kaj venis al la milito.
assoldarono trentaduemila carri e il re di maaca con le sue truppe. questi vennero e si accamparono di fronte a màdaba; frattanto gli ammoniti si erano radunati dalle loro città e si erano mossi per la guerra

jiftahx sendis senditojn al la regxo de la amonidoj, por diri:kio estas inter mi kaj vi, ke vi venis al mi, por militi kontraux mia lando?
poi iefte inviò messaggeri al re degli ammoniti per dirgli: «che c'è tra me e te, perché tu venga contro di me a muover guerra al mio paese?»

de la sirianoj, de moab, de la amonidoj, de la filisxtoj, kaj de amalek, kaj el la militakiro, kiun li ricevis de hadadezer, filo de rehxob kaj regxo de coba.
agli aramei, ai moabiti, agli ammoniti, ai filistei, agli amaleciti, e come aveva fatto del bottino di hadad-ezer figlio di recòb, re di zobà

kaj li venkobatis ilin de aroer gxis minit, dudek urbojn, kaj gxis abel-keramim-tio estis tre granda venkobato; kaj la amonidoj humiligxis antaux la izraelidoj.
egli li sconfisse da aroer fin verso minnit, prendendo loro venti città, e fino ad abel-cheramin. così gli ammoniti furono umiliati davanti agli israeliti

ankaux cxi tiujn david dedicxis al la eternulo, kune kun la argxento kaj oro, kiun li prenis de cxiuj nacioj:de edom, de moab, de la amonidoj, de la filisxtoj, kaj de amalek.
anche tali oggetti il re davide li consacrò al signore insieme con l'argento e l'oro che aveva preso da tutti gli altri popoli, ossia da edom, da moab, dagli ammoniti, dai filistei e dagli amaleciti