Results for temptandam fortunam translation from Latin to Italian

temptandam fortunam
tentare la fortuna

fortunam deae
nella fortuna della dea

fortunam secundam
ubi per pythiam deorum sententias virus feminisque nuntiabant

ad omnem fortunam
attraverso ogni asperità

fortunam variam experiri
tenta la fortuna

adversam fortunam non timeo
dimostra che la sfortuna non mi fa paura

quisque parat sibi fortunam.
ciascuno è fabbro della propria fortuna.

bonam fortunam velim multum
auguro a voi buona vita e tanta fortuna

nullus homo fortunam secundam vituperat
nessun uomo vituperat una seconda fortuna

permultum interest fortunam variam experiri
tenta la fortuna

permultum interest variam fortunam experiri
tenta la fortuna

discipuli adversam fortunam constantis prudentia tolerate
gli alunni di inalterata prudenza tollerano circostanze sfavorevoli

adversam fortunam non timeo atque bonam expecto
cerco fortuna e bene, non temo le avversità;

viri stulti fortunam timere possunt, cauti providiqui tolerare
sopportare providiqui diffidenti

itaque viri sapientia praediti fortunam nequee invocant neque timent
ma in realtà i beni non erano nei decreti di fortuna,

aequo animo, amice, adversam fortunam tolerat: mox rursus secunda erit.
2. fatti coraggio, amico, soffre la sfortuna, appena tornato (aw) sarà il secondo (sara).

fortuna saepe animas mutat nam sapientam insapienm facit divitias facit miseriam et inopiam animae igitur fortunam timent
spesso cambiare la sua fortuna

caesar, rediens ex gallis victor, statuit poscere alterum consulatum, sed contra eum dixerunt in senatu marcellus consul, pompeius, cato, iussusque est exercitus suos dimittere et ad urbem redire. propter quam iniuriam ab arimino, ubi milites suos congregatos tenebat, adversus patriam cum exercitu venit. consules cum pompeio, senatus omnis atque universa nobilitas ex urbe fugerunt et in graeciam traiecerunt. itaque caesar, in vacuam urbem ingressus, dictatorem se fecit; inde hispanias petiit, ubi exercitus validissimos et fortissimos cum tribus pompei legatis superavit. inde regressus, in graeciam transiit ut adversus pompeium et senatum dimicaret. primo proelio victus ac fugatus est; deinde in thessalia apud pharsalum, productis utrimque ingentibus copiis, dimicaverunt. cum pugnatum esset ingenti contentione, ad postremum pompeius victus est et castra eius direpta sunt. fugatus alexandriam petiit ut a rege aegypti, cui ipse tutor a senatu datus erat, propter iuvenilem eius aetatem, in hospitium acciperetur. qui, fortunam magis quam amicitiam secutus, caput eius obtruncavit et ad caesarem misit. quo conspecto, caesar lacrimas fudisse dicitur, tanti viri sortem miseratus.
i consoli verranno immediatamente in città