Results for murray translation from Polish to Danish

murray
murray

wirus zapalenia mózgu z murray valley;
murray valley encephalitis-virus

murray (oraz darling) waters_ world- class. kgm
murray (& darling) waters_ world- class. kgm

sprawą, na którą można się powołać w tej kwestii, jest sprawa murray przeciwko zjednoczonemu królestwu[27] .
den oftest citerede dom om dette emne er murray mod det forenede kongerige[27] .

niemniej jednak prawo to nie jest prawem bezwzględnie obowiązującym. pewne czynniki pozwalają na określenie, czy prawo do sprawiedliwego procesu zostało naruszone, w przypadku gdy sąd wyciągnie niekorzystne dla oskarżonego wnioski z jego milczenia. wnioski powinny zostać wyciągnięte dopiero po ustaleniu przez oskarżenie sprawy prima facie. dopiero wtedy sędzia ma swobodę wyciągania wniosków. dopuszczalne są jedynie wnioski zgodne z zasadami prawidłowego rozumowania. powody wyciągnięcia takich wniosków muszą zostać wyjaśnione w orzeczeniu. dowody przeciwko oskarżonemu muszą być przytłaczające; w takim przypadku można wykorzystać dowody uzyskane przy zastosowaniu pośredniego nacisku. sprawą, na którą można się powołać w tej kwestii, jest sprawa murray przeciwko zjednoczonemu królestwu[27]. europejski trybunał praw człowieka doszedł do wniosku, że w przypadku sprawy prima facie i jeśli ciężar dowodu nadal spoczywa na oskarżeniu, z niezłożenia zeznań mogłyby zostać wyciągnięte wnioski niekorzystne dla oskarżonego. wymóg złożenia zeznań przez oskarżonego nie został uznany za niezgodny z ekpc, choć zostałby za takowy uznany w przypadku wyroku opartego wyłącznie lub głównie na odmowie złożenia zeznań. kwestię tego, czy wyciągnięcie niekorzystnych wniosków z zachowania przez oskarżonego milczenia narusza prawo do domniemania niewinności, rozstrzyga się, mając na uwadze znaczenie, jakie sądy krajowe przywiązują do niekorzystnych wniosków w swojej ocenie dowodów, jak również stopień zastosowanego przymusu. dowody oskarżenia muszą być wystarczająco silne, aby wymagać wyjaśnień. sąd krajowy nie może stwierdzić, że oskarżony jest winny, tylko dlatego, że decyduje się na zachowanie milczenia. wyłącznie jeśli dowody przeciwko oskarżonemu „domagają się” wyjaśnienia, którego powinien być w stanie udzielić, nieudzielanie wyjaśnień „może pozwolić wyciągnąć zgodny z zasadami prawidłowego rozumowania wniosek, że sytuacja nie ma innego wytłumaczenia i że oskarżony jest winny”. natomiast w odwrotnej sytuacji, gdy argumenty oskarżenia mają tak niską siłę dowodową, że nie wymagają żadnych wyjaśnień, nieudzielenie wyjaśnień nie może stanowić uzasadnienia dla wniosku o winie oskarżonego. europejski trybunał praw człowieka zaznacza, że wyciągnięcie racjonalnych wniosków z zachowania oskarżonego nie powoduje przeniesienia ciężaru dowodu z oskarżenia na obronę, co naruszałoby zasadę domniemania niewinności.
der er dog ikke tale om en absolut ret. der er bestemte faktorer, som gør det muligt at afgøre, hvorvidt retten til en retfærdig rettergang er blevet krænket, hvis en domstol drager en ugunstig slutning af, at den anklagede vælger ikke at udtale sig. der bør kun drages slutninger, efter at anklagemyndigheden har godtgjort, at der foreligger begrundet mistanke (en "prima facie-sag"). dommeren har da skønsmæssige beføjelser til at drage en slutning. kun slutninger, som bunder i "sund fornuft", kan tillades. grundene til at drage disse slutninger skal være angivet i dommen. der skal foreligge tungtvejende beviser mod den anklagede, og der kan i så fald anvendes bevismateriale, som er opnået ved hjælp af indirekte pres. den oftest citerede dom om dette emne er murray mod det forenede kongerige[27]. menneskerettighedsdomstolen konkluderede, at hvis der er tale om en "prima facie-sag", og bevisbyrden hviler på anklagemyndigheden, kan der drages ugunstige slutninger, hvis tiltalte ikke vidner. krav om, at tiltalte skal vidne, ansås ikke for at være uforeneligt med menneskerettighedskonventionen, men en dom, som udelukkende eller primært ville være baseret på, at tiltalte nægter at vidne, ville ikke være forenelig med konventionen. for at afgøre, hvorvidt retten til uskyldsformodning krænkes, hvis det faktum, at tiltalte nægter at udtale sig, fører til ugunstige slutninger for denne, tages der hensyn til, hvor stor vægt de nationale domstole lægger på slutningerne, når de bedømmer beviserne og graden af tvang. anklagemyndighedens beviser skal være tilstrækkeligt stærke til, at tiltalte kan afkræves et svar. den nationale domstol kan ikke konkludere, at tiltalte er skyldig, blot fordi han/hun vælger ikke at udtale sig. det er kun, hvis beviser mod ham/hende kræver en forklaring, som han/hun skulle være i stand til at give, men vælger ikke at give, at der på grundlag af sund fornuft kan drages en slutning om, at der ikke findes nogen forklaring, og at tiltalte er skyldig. omvendt gælder, at hvis anklagemyndighedens beviser er så svage, at der ikke kan kræves noget svar, kan et manglende svar ikke berettige til at drage en slutning om, at tiltalte er skyldig. menneskerettighedsdomstolen påpeger, at det faktum, at der drages rimelige slutninger af tiltaltes adfærd, ikke bevirker, at bevisbyrden lægges over på forsvaret, hvilket ville krænke dette aspekt af princippet om uskyldsformodning.