Usted buscó: pasayloa ko, akong hinigugma (Cebuano - Tagalo)

akong hinigugma
pinakamamahal

nasabtan ko ikaw akong hinigugma
naiintindihan naman kita matalik kung kaibigan

pasayloa ko
subo ko titi mo

gipahalipay mo ang akong hinigugma
salamat sa araw na pinasaya mo ako mahal ko

paalam kanimo akong hinigugma.
paalam na sayo mahal ko.

pasayloa ko niana
wala ako niyan

maayong gabii kanimo akong hinigugma
maayong gabii usab kanimo, akong palangga.

ikaw lang jud akong hinigugma dave wala nay lain
dili roy ikaw ra man akong kantotin

maayong gabii kanimo akong hinigugma akong kapikad
magandang gabi, mahal kong kaibigas

ipangomusta ako kang ampliato, ang akong hinigugma diha sa ginoo.
batiin ninyo si ampliato na aking minamahal sa panginoon.

ako iya man sa akong hinigugma; ug ang iyang tinguha paingon kanako.
ako'y sa aking sinisinta, at ang kaniyang nasa ay sa akin.

ang akong hinigugma misulti, ug miingon kanako, tindog gugma ko, maanyag ko, ug umari ka.
ang aking sinta ay nagsalita, at nagsabi sa akin, bumangon ka, sinta ko, maganda ko, at tayo na.

isugo ko kaninyo, oh mga anak nga babaye sa jerusalem, aron dili ninyo lihokon ni pukawon ang akong hinigugma, hangtud nga siya mahimuot.
pinagbibilinan ko kayo, oh mga anak na babae ng jerusalem, na huwag ninyong pukawin o gisingin man ang sinta ko, hanggang sa ibigin niya.

ang akong hinigugma alang kanako sama sa usa ka pongpong sa bulak nga copher diha sa kaparrasan sa engadi.
ang sinta ko ay gaya ng kumpol ng bulaklak ng alhena sa akin sa mga ubasan ng en-gadi.

ang akong hinigugma ako man, ug ako iya man; nagapasibsib siya sa iyang panon sa carnero sa taliwala sa mga lirio.
ang sinta ko ay akin, at ako ay kaniya: pinapastulan niya ang kaniyang kawan sa gitna ng mga lila.

ako iya man sa akong hinigugma, ug ang akong hinigugma ako: siya nagapasibsib sa iyang panon sa mga carnero diha sa kaliriohan.
ako'y sa aking sinisinta, at ang sinisinta ko ay akin: pinapastulan niya ang kaniyang kawan sa gitna ng mga lila.

ang akong hinigugma miadto sa iyang tanaman, ngadto sa tugkanan sa mga igpapahumot, aron sa pagkaon sulod sa mga tanaman, ug sa pagkuha ug mga lirio.
ang sinisinta ko'y bumaba sa kaniyang halamanan, sa mga pitak ng mga especia, upang magaliw sa mga halaman, at upang mamitas ng mga lila.

gipanumpa ko kaninyo, oh mga anak nga babaye sa jerusalem, tungod sa mga lagsaw nga lake kun tungod sa mga lagsaw nga baye sa kapatagan, nga dili ninyo lihokon, ni pukawon ang akong hinigugma, hangtud nga siya mahimuot.
pinagbibilinan ko kayo, oh mga anak na babae ng jerusalem, alangalang sa mga usang lalake at babae sa parang, na huwag ninyong pukawin o gisingin man ang aking sinta, hanggang sa ibigin niya.