Usted buscó: ondoj (Esperanto - Danés)

li kvietigis la ventegon, kaj gxiaj ondoj silentigxis.
skiftede stormen til stille, så havets bølger tav;

levigxis kontraux babelon la maro kaj kovris gxin per la multego de siaj ondoj.
havet steg over babel, af dets bølgers brus blev det skjult.

pezas sur mi via furiozo, kaj per cxiuj viaj ondoj vi min premas. sela.
du har lagt mig i den underste grube, på det mørke, det dybe sted;

vi regas la malkvietecon de la maro; kiam levigxas gxiaj ondoj, vi ilin kvietigas.
herre, hærskarers gud, hvo er som du? herre, din nåde og trofasthed omgiver dig.

kiu kvietigas la bruadon de maroj, la bruadon de iliaj ondoj, kaj la tumulton de popoloj.
du, som grundfæster bjerge med vælde, omgjorde med kraft,

abismo resonas al abismo per la bruo de viaj falakvoj; cxiuj viaj akvoj kaj ondoj pasis super mi.
nedbøjet er min sjæl, derfor mindes jeg dig fra jordans og hermontindernes land, fra mizars bjerg.

pli ol la bruo de multego da akvo, ol la potencaj ondoj de la maro, potenca estas la eternulo en la altajxo.
fremfor vældige vandes drøn, fremfor havets brændinger er herren herlig i det høje!

tondris kaj fulmis, sur la maro nigraj ondoj altiĝis kvazaŭ turoj aŭ montoj, kaj ĉiu ondo portis blankan ŝaŭman kronon.
det tordnede og lynede; på havet skød sorte bølger sig op som tårne og bjerge, og hver bølge havde en hvid krone af skum.

mi estas la eternulo, via dio, kiu kvietigas la maron, kiam bruas gxiaj ondoj, kaj kies nomo estas eternulo cebaot.
så sandt jeg er herren din gud, som rører havet, så bølgerne bruser, den, hvis navn er hærskarers herre.

cxar la eternulo ruinigas babelon kaj pereigas gxin kun gxia granda bruo; iliaj ondoj bruas kiel granda akvo, auxdigxas ilia malkvieta vocxo.
thi herren hærger babel og gør ende på den vældige larm der; deres bølger bruser som mange vande, deres brag lyder højt.

vi jxetis min en la profundegon, en la internon de la maro, kaj fluego min cxirkauxis; cxiuj viaj ondegoj kaj ondoj iris super min.
og sagde: jeg råbte i nøden til herren, og han svarede mig; jeg skreg fra dødsrigets skød, og du hørte min røst.

sed trafinte lokon, kie du marmovoj sin renkontas, ili surterigis la sxipon; kaj la antauxo fiksigxis kaj restis nemovebla, sed la malantauxo rompigxis de la forto de la ondoj.
men de stødte på en grund med dybt vand på begge sider, og der satte de skibet, og forstavnen borede sig fast og stod urokkelig, men bagstavnen sloges sønder af bølgernes magt.

tiele diras la eternulo, kiu donas la sunon por lumo en la tago, legxojn al la luno kaj al la steloj por lumo en la nokto; kiu kvietigas la maron, kiam bruas gxiaj ondoj; kaj kies nomo estas eternulo cebaot:
så siger herren, han, som satte solen til at lyse om dagen og månen og stjernerne til at lyse om natten, han, som oprører havet, så bølgerne bruser, han, hvis navn er hærskarers herre: