Usted buscó: lasknud (Estonio - Turco)

kes endisel põlvel on lasknud kõik rahvad käia omi teid,
geçmiş çağlarda tanrı, bütün ulusların kendi yollarından gitmelerine izin verdi.

ent kui paulus tahtis rahva sekka minna, ei lasknud jüngrid teda mitte.
pavlus halkın arasına girmek istediyse de, öğrenciler onu bırakmadı.

jõudes müüsiani üritasid nad matkata bitüüniasse, kuid jeesuse vaim ei lasknud neid mitte.
misya sınırına geldiklerinde bitinya bölgesine geçmek istediler. ama İsanın ruhu onlara izin vermedi.

ja kui ta oli lasknud rahva ära minna, läks ta paati ja tuli magdala maa-alale.
İsa, halkı evlerine gönderdikten sonra tekneye binip magadan bölgesine geçti.

ja ta ei lasknud kedagi tulla ühes enesega kui vaid peetruse, jakoobuse ja johannese, jakoobuse venna.
İsa, petrus, yakup ve yakupun kardeşi yuhannadan başka hiç kimsenin kendisiyle birlikte gitmesine izin vermedi.

ja vaarao ütles: „mine ja mata oma isa, nõnda nagu ta sind on lasknud vanduda!”
firavun, ‹‹git, babanı göm, andını yerine getir›› dedi.

kui ta siis rahva oli lasknud minema, läks ta ise üles mäele üksipäini palvetama. ja õhtu tulles oli ta üksinda sealsamas.
halkı gönderdikten sonra dua etmek için tek başına dağa çıktı. akşam olurken orada yalnızdı.

aga jumal on nõnda lasknud täide minna, mis tema kõigi oma prohvetite suu kaudu on ette kuulutanud, et tema võitu peab kannatama.
ama bütün peygamberlerin ağzından mesihinin acı çekeceğini önceden bildiren tanrı, sözünü bu şekilde yerine getirmiştir.

ja joosep pani esmasündinule nimeks manasse, sest ta ütles: „jumal on mind lasknud unustada kõik mu vaeva ja kogu mu isakoja!”
yusuf ilk oğlunun adını manaşşe koydu. ‹‹tanrı bana bütün acılarımı ve babamın ailesini unutturdu›› dedi.

aga paulus viibis seal veel mitu päeva. siis ta jättis vennad jumalaga ja sõitis laevaga süüriasse ja ühes temaga priskilla ja akvila, pärast seda kui ta kenkreas oli lasknud oma pea pügada, sellepärast et ta oli andnud tõotuse.
pavlus korintteki kardeşlerin yanında bir süre daha kaldı. sonra onlarla vedalaştı, priskilla ve akvila ile birlikte suriyeye gitmek üzere gemiyle yola çıktı. adakta bulunmuş olduğu için kenherede saçlarını kestirmişti.

kuid tema ütles neile: „Ärge mind viivitage, sest issand on lasknud mu teekonna korda minna. saatke mind teele, et saaksin minna oma isanda juurde!”
adam, ‹‹madem rab yolumu açtı, beni geciktirmeyin›› dedi, ‹‹İzin verin, efendime döneyim.››

kõik ta pojad ja tütred püüdsid teda trööstida, kuid ta ei lasknud ennast trööstida, vaid ütles: „ma lähen tõesti leinates oma poja juurde hauda!” ja tema isa nuttis teda taga.
bütün oğulları, kızları onu avutmaya çalıştılarsa da o avunmak istemedi. ‹‹oğlumun yanına, ölüler diyarına yas tutarak gideceğim›› diyerek oğlu için ağlamaya devam etti.