Vous avez cherché: zahlungspositionen und preis (Allemand - Perse)

albert-einstein-medaille und preis
مدال و جایزه "آلبرت اینشتین" "استیون هاوکینگ"

und preise die größe deines herrn,
و تنها پروردگار خود را به بزرگی و کبریائی بستای (و تنها او را بزرگ بشمار). [[«کَبِّرْ»: به عظمت و کبریائی یاد کن (نگا: اسراء / 111).]]

und preise ihn in der nacht und beim schwinden der sterne.
(همچنین) به هنگام شب او را تسبیح کن و به هنگام پشت کردن ستارگان (و طلوع صبح)!

und preise ihn auch während eines teils der nacht und beim weichen der sterne.
(همچنین) به هنگام شب او را تسبیح کن و به هنگام پشت کردن ستارگان (و طلوع صبح)!

als er dort ankam, wurde ihm zugerufen: "gesegnet ist wer im feuer und wer in dessen umgebung ist, und preis sei allah, dem herrn der weltenbewohner!
هنگامی که به آتش رسید، ندائی برخاست که: مبارک است آن کسی که (آثار قدرتش) در آتش (جلوه‌گر) است و (آفریدگار همه‌ی جهان است، و مبارک است) آن کسی که (موسی نام) و پیرامون آتش (بر پای ایستاده) است (و برای بردن آتش ظاهری آمده است، ولی با آتش پیام آسمانی بر می‌گردد)، و خدا که پروردگار جهانیان است منزّه است (از این که محدود به مکان و مقیّد به مادّیّت و جسمیّت و متجلّی در صورت و شکلی همچون آتش شود). [[«نُودِیَ»: ندا داده شد. ندائی برخاست. مجهول فعل (نادی) و از باب مُفاعله است. «أَنْ»: حرف تفسیریّه است. یعنی ندا این بود. «مَن فِی النَّارِ» مراد خدا است که نشانه قدرت او در آتش جلوه‌گر بود. «مَنْ حَوْلَهَا»: مراد موسی است که با آتش عشق الهی رویاروی گشته است و پیام رسان آسمان شده است. «سُبْحَانَ اللهِ ...»: مراد تنزیه خدا از جسمیّت، و تقیّد به مکان، و حلول و ظهور در چیزی است. و یا این که آفریدگار در ذات و صفات و افعال، جدای از آفریدگان است.]]

und wirf dich in einem teil der nacht vor ihm in anbetung nieder und preise seine herrlichkeit einen langen teil der nacht hindurch.
در پاره‌اى از شب سجده‌اش كن و در همه درازناى شب تسبيحش گوى.

und in (einem teil) der nacht, da wirf dich vor ihm nieder und preise ihn lange zeit zur nacht.
در پاره‌اى از شب سجده‌اش كن و در همه درازناى شب تسبيحش گوى.

und vertraue auf den lebendigen, der nicht stirbt, und preise seine lobenswürdigkeit. es genügt, daß er gegenüber den sünden seiner diener ein kenner ist.
و (در همه‌ی امور) بر خداوندی تکیه کن که همیشه زنده است و هرگز نمی‌میرد، و حمد و ثنای او را به جای آور (و بدان تو عهده دار ایمان یا کفر مردمان نیستی و خدا همگان را می‌پاید) و همین کافی است که خداوند از گناهان بندگانش آگاه است (و هیچ گونه گناهی از دید او مخفی نمی‌ماند). [[«الْحَیِّ»: (نگا: بقره / 255، آل‌عمران / 2، طه / 111). «کَفی بِهِ»: او کافی و بسنده است.]]