Vous avez cherché: mataamaan na ang dapat matamaan tangena niyo (Tagalog - Anglais)

ito na ang dapat kong huling mensahe
this coud be my last message

kaya hindi po na void yung post void ko dahil nakalimutan po sa pagmamadali pasensya na po sa nagawa ko na hindi pagvoid. hindi na po mauulit at papavoid ko na ang dapat ipavoid
so my post void is void because i forgot to hurry up sorry for what i did not pay. i will not repeat it and i will not need to ask again

sinasabi ni bong c. austero na ang panukala ng simbahang katoliko ay purong diskriminasyon laban sa mga kababaihan, at labag sa mismong aral nila na nagsasabing ang dapat pinarurusahan ay ang kasalanan at hindi ang nagkasala:
bong c. austero insists that the catholic church's proposal ruling is pure discrimination against women and goes against catholic teachings of punishing the sin and not the sinner:

ang aking natutunan sa homily na ito ay ang pagiging mapagkumbaba natin sa lahat ng bagay dahil ang panginoon nag anyong sanggol para malaman natin na ang isang sanggol ay kayang magpabago ng isang people. kaya ganun din ang dapat nating gawin dahil hinihimok tayo ng panginoon na magmahalan at magging mapagkumbaba sa mga taong ating nakakaharap
i learned that it's homily being humble us everything because the lord seems to have babies so we can know a baby is able to innovate a people. so as well as we do because we are driven to love the lord and cod humble people we encounter

kung tanaw mo na ang makapal na sunog sa loob ng inyong bahay, takpan ang ilong ng basang tela at gumapang ng mabilis palabas. kung inabot ng apoy ang iyong damit, ang dapat mong gawin ay i roll ang sarili sa sahig. gawin ito hanggang sa mapatay ang apoy.
kung tanaw mo na ang makapal na sunog sa loob ng inyong bahay, takpan ang ilong ng basang tela at gumapang ng mabilis palabas. kung inabot ng apoy ang iyong damit, ang dapat mong gawin ay i-roll ang sarili sa sahig. gawin ito hanggang sa mapatay ang apoy.

day.1_ don kopo natotonan kong paano mag linis at doon kopo na naramdaman kong paano magawa ng tinapay at dapat bago tayu maggawa malines na ang ating kamay dong ko po natotonan na ganito pala ang dapat gawin para malinis ang pag gawa ng tinapay dapat may gloves tayu day2. naramdaman kona kong paano gomising ng omaga kasi dapat bago tayu pomasok sa trabaho dapat maligo araw araw para malinis ang katawan day3 nong naranasan kona ang aking trabaho hindi na ako nagsawa pomasok kasi tama naman a
english

ang pagbabalik babahagya ko nang sa noo’y nahagkan, sa mata ko’y luha ang nangag-unahan; isang panyong puti ang ikinakaway, nang siya’y iwan ko sa tabi ng hagdan: sa gayong kalungkot na paghihiwalay, mamatay ako, siya’y nalulumbay! nang sa tarangkahan, ako’y makabagtas pasigaw ang sabing, “magbalik ka agad!” ang sagot ko’y “oo, hindi magluluwat!” nakangiti akong luha’y nalaglag… at ako’y umalis, tinunton ang landas, nabiyak ang puso’t naiwan ang kabiyak; lubog na ang araw, kalat na ang dilim, at ang buwan nama’y ibig nang magningning: maka orasyon na noong aking datnin, ang pinagsadya kong malayang lupain: kuwagong nasa kubo’t mga ibong itim, ang nagsisalubong sa aking pagdating. sa pinto ng naro’ong tahana’y kumatok, pinatuloy ako ng magandang loob; kumain ng konti, natulog sa lungkot, ang puso kong tila ayaw nang tumibok; ang kawikaan ko, “pusong naglalagot, mamatay kung ako’y talaga nang kulog!” nang kinabukasang magawak ang dilim, araw’y namimintanang mata’y nagniningning; sinimulan ko na ang dapat kong gawin: ako’y nag-araro, naglinang, nagtanim; nang magdidisyembre, tanim sa kaingin, ay ginapas ko na’t sa irog dadalhin. at ako’y umuwi, taglay ko ang lahat, mga bungang-kahoy, isang sakong bigas; bulaklak na damo sa gilid ng landas, ay pinupol ko na’t panghandog sa liyag; nang ako’y umalis, siya’y umiiyak… o, marahil ngayon, siya’y magagalak! at ako’y lumakad, halos lakad takbo, sa may dakong ami’y meron pang musiko, ang aming tahana’y masayang totoo at nagkakagulo ang maraming tao… “salamat sa diyos!” ang nabigkas ko, “nalalaman nila na darating ako.” at ako’y tumuloy… pinto ng mabuksan, mata’y napapikit sa aking namasdan; apat na kandila ang nangagbabantay; sa paligid-ligid ng irog kong bangkay; mukha nakangiti at nang aking hagkan; para pang sinabi “irog ko, paalam!”
bones pasalaysay