検索ワード: maligo sa ulan (英語 - タガログ語)

maligo sa dagat
maligo sa dagat

masisilungan sa ulan
masisilungan sa ulan

pagkatapos namin maligo sa dagat
pagkatapos maligo

siya ay naligo sa ulan
naliligo sa ulan kasama siya

maligo sa dagat ng walang kasamang matanda
pumunta sa dagat nang walang kasama

pumunta kmi ng aking pamilya na maligo sa ilog
pumunta kami ng pamilya ko sa paseo del mar

ang paliligo sa ulan ay masaya
masaya kami habang naliligo

nabasa ang mga gabi dahil sa ulan
nasira dahil nabasa ng ulan

dahil sa ulan hindi natapos ang rota
5 pm na natapos ang rota namin

nami maligo sa suba kag mag kadto sa tangab kag magkuha isda nga puyo kag lagpangon
nami maligo sa suba kag mag iyon sa tangab kag magkuha isda nga puyo kag lagpangon

hindi naman dahil sa kanya na hindi ko ramdam ang pasko talagang diko lang maramdaman dahil sa ulan
di ko ramdam ang pasko

tag-ulan noon nang matagpuan ni rachel ang kanyang sarili na napadpad sa gilid ng kalsada na na-flat ang gulong. wala siyang ideya kung paano magpalit ng gulong at pakiramdam niya ay walang magawa at bigo. habang nakatayo siya, nanginginig sa ulan, iniisip niya kung ano ang kanyang gagawin. maya-maya lang, may humintong sasakyan sa tabi niya, at may lumabas na babae. ipinakilala niya ang kanyang sarili bilang sarah at tinanong kung kailangan ni rachel ng anumang tulong. noong una ay nag-alinlangan si rachel, ngunit napagtanto niyang wala na siyang ibang pagpipilian. nagtrabaho si sarah, pinalitan ang gulong sa loob ng ilang minuto. namamangha si rachel na namamangha sa galing niya. nang matapos siya, pinunasan ni sarah ang kanyang mga kamay sa isang tuwalya at lumingon kay rachel. 'you're all set,' nakangiting sabi niya. 'may kailangan ka pa ba?' nagpasalamat si rachel sa kanya at tinanong kung maaari niyang ihatid siya pabalik sa kanyang apartment. pumayag naman si sarah, at sumakay na sila sa kotse niya. habang nagmamaneho sila, hindi maiwasan ni rachel na magpasalamat sa kabaitan ni sarah. hindi pa niya ito nakilala, ngunit gumawa siya ng paraan upang tumulong sa isang estranghero na nangangailangan. dumating sila sa apartment ni rachel, at muling nagpasalamat si rachel kay sarah para sa kanyang tulong. 'walang problema,' sabi ni sarah. 'natutuwa lang ako na nakakatulong ako.' nakaramdam ng guilt si rachel nang mapagtanto niyang wala siyang maibibigay na kapalit. nais niyang makagawa siya ng isang bagay upang masuklian ang kabaitan ni sarah. habang papaalis si sarah, gumawa ng desisyon si rachel. babayaran niya ito at tumulong sa ibang nangangailangan. nag-online siya at nakahanap ng lokal na organisasyong boluntaryo na tumulong sa mga taong walang tirahan. nang sumunod na katapusan ng linggo, nagboluntaryo si rachel sa isang soup kitchen, na naghahain ng pagkain sa mga taong nagugutom at nangangailangan. habang nagtatrabaho siya, naisip niya ang tungkol kay sarah at kung paano niya ito na-inspire na maging mas mabuting tao. nang matapos ang kanyang shift, naglakad si rachel pauwi, nakaramdam ng kasiyahan at kagalakan. napagtanto niya na ang kabaitan ng mga estranghero ay maaaring magkaroon ng isang ripple effect, na kumakalat at nakakaantig sa maraming buhay. kinabukasan, nakatanggap si rachel ng sorpresa sa koreo. ito ay isang pasasalamat mula kay sarah, na nagpapasalamat sa kanya para sa mga lutong bahay na cookies na ipinadala niya bilang tanda ng pasasalamat. napangiti si rachel, nakaramdam ng init sa kanyang puso. napagtanto niya na kung minsan ang kabaitan ng mga estranghero ay maaaring humantong sa hindi inaasahang pagkakaibigan at koneksyon. at alam niyang lagi niyang maaalala ang araw na
tag-ulan noon nang matagpuan ni rachel ang kanyang sarili na napadpad sa gilid ng kalsada na na-flat ang gulong. wala siyang ideya kung paano magpalit ng gulong at pakiramdam niya ay walang magawa at bigo. habang nakatayo siya, nanginginig sa ulan, iniisip niya kung ano ang kanyang gagawin. maya-maya lang, may humintong sasakyan sa tabi niya, at may lumabas na babae. ipinakilala niya ang kanyang sarili bilang sarah at tinanong kung kailangan ni rachel ng anumang tulong. noong una ay nag-alinlangan si rachel, ngunit napagtanto niyang wala na siyang ibang pagpipilian. nagtrabaho si sarah, pinalitan ang gulong sa loob ng ilang minuto. namamangha si rachel na namamangha sa galing niya. nang matapos siya, pinunasan ni sarah ang kanyang mga kamay sa isang tuwalya at lumingon kay rachel. 'you're all set,' nakangiting sabi niya. 'may kailangan ka pa ba?' nagpasalamat si rachel sa kanya at tinanong kung maaari niyang ihatid siya pabalik sa kanyang apartment. pumayag naman si sarah, at sumakay na sila sa kotse niya. habang nagmamaneho sila, hindi maiwasan ni rachel na magpasalamat sa kabaitan ni sarah. hindi pa niya ito nakilala, ngunit gumawa siya ng paraan upang tumulong sa isang estranghero na nangangailangan. dumating sila sa apartment ni rachel, at muling nagpasalamat si rachel kay sarah para sa kanyang tulong. 'walang problema,' sabi ni sarah. 'natutuwa lang ako na nakakatulong ako.' nakaramdam ng guilt si rachel nang mapagtanto niyang wala siyang maibibigay na kapalit. nais niyang makagawa siya ng isang bagay upang masuklian ang kabaitan ni sarah. habang papaalis si sarah, gumawa ng desisyon si rachel. babayaran niya ito at tumulong sa ibang nangangailangan. nag-online siya at nakahanap ng lokal na organisasyong boluntaryo na tumulong sa mga taong walang tirahan. nang sumunod na katapusan ng linggo, nagboluntaryo si rachel sa isang soup kitchen, na naghahain ng pagkain sa mga taong nagugutom at nangangailangan. habang nagtatrabaho siya, naisip niya ang tungkol kay sarah at kung paano niya ito na-inspire na maging mas mabuting tao. nang matapos ang kanyang shift, naglakad si rachel pauwi, nakaramdam ng kasiyahan at kagalakan. napagtanto niya na ang kabaitan ng mga estranghero ay maaaring magkaroon ng isang ripple effect, na kumakalat at nakakaantig sa maraming buhay. kinabukasan, nakatanggap si rachel ng sorpresa sa koreo. ito ay isang pasasalamat mula kay sarah, na nagpapasalamat sa kanya para sa mga lutong bahay na cookies na ipinadala niya bilang tanda ng pasasalamat. napangiti si rachel, nakaramdam ng init sa kanyang puso. napagtanto niya na kung minsan ang kabaitan ng mga estranghero ay maaaring humantong sa hindi inaasahang pagkakaibigan at koneksyon. at alam niyang lagi niyang maaalala ang araw na nakilala niya si sarah at ang aral na itinuro niya sa kanya tungkol sa kapangyarihan ng kabaitan.