Je was op zoek naar: persoonlijk voornaamwoord (Nederlands - Engels)

persoonlijk voornaamwoord
personal pronouns

voornaamwoord
pronoun

ik (voornaamwoord)
i

aanwijzend voornaamwoord
demonstrative

verkeerd gebruik van het voornaamwoord.
misuse of the pronoun.

een vraag kan met een voornaamwoord beginnen.
questions starting with a pronoun.

het woord elkaar is een wederkerig voornaamwoord.
the word elkaar (each other) is a reciprocal pronoun.

een vraag kan met een vragend voornaamwoord beginnen.
and a question can start with an interrogative pronoun.

de gebiedende wijs kan gebruikt worden bij de tweede en derde persoon enkelvoud en bij de meervoudsvormen van het persoonlijk voornaamwoord.
the imperative may be used with the second and third person singular and with all three persons in the plural.

de volledige formulering, inclusief het persoonlijk voornaamwoord kan ook gebruikt worden, zowel in het enkelvoud als in het meervoud.
the whole form may also be used, both in the singular and plural.

wanneer een persoonlijk voornaamwoord van de derde persoon wordt voorafgegaan door een voorzetsel, dan wordt er n- voor geplaatst.
when a personal pronoun of the third person is preceded by a preposition, n- is placed before it.

daarom is het niet nodig om het persoonlijk voornaamwoord te gebruiken, welke we dus in de derde kolom ook weg gelaten hebben. .
therefore, it is not necessary to include the subject pronoun, which we have taken out in the third column.

een op deze manier weggelaten voornaamwoord wordt ook wel nulanafoor genoemd.
as such, the pronoun is often included in these tenses, especially in writing.

het betrekkelijk voornaamwoord "kan" wordt soms gecombineerd met andere woorden.
the relative pronoun "kan" is sometimes combined with another word.

voor west-germaanse talen (zoals het nederlands) geldt daarnaast dat het onderwerp in de regel altijd expliciet is, ook als het een persoonlijk voornaamwoord is.
in other languages, like english and french, most clauses should have a subject, which should be either a noun (phrase), a pronoun, or a clause.

een goed voorbeeld zijn de woorden el (het lidwoord) en él (het voornaamwoord)
a prime example is the words el (the article) and él (the pronoun).

op de canarische eilanden, maar de gebruikelijke voornaamwoord-werkwoord overeenkomst behouden blijft in de meeste gevallen.
in the canary islands, though, the usual pronoun–verb agreement is preserved in most cases.

in de derde volzin moet het persoonlijk voornaamwoord "zij", dat naar de commissie verwijst, bijgevolg worden vervangen door de zinsnede "een bevoegde autoriteit die tot een dergelijke overdracht overgaat,".
the pronoun "it" in the third sentence will therefore now refer to the delegating competent authority rather than to the european commission.

in de derde persoon enkelvoud en in de eerste en derde persoon meervoud moet het voornaamwoord gebruikt worden (of een zelfstandig naamwoord in plaats van het voornaamwoord).
in the third person singular and in the first and third person plural, the pronoun subject must be used (or noun, as the case may be).

===persoonlijke voornaamwoorden===zoals reeds hierboven is vermeld, vallen ook de persoonlijke voornaamwoorden onder de afdeling van substantieven.
=== romanization ===there are a number of different standards for the romanization of arabic, i.e.