Je was op zoek naar: kumatok (Tagalog - Engels)

kumatok
knock

kumatok ka
knocks you down

kumatok ang makina
knock the machine

kumatok muna bagu pumasok
did you eat before going to work

kumatok muna ng pinto bago ka pumasok
knock first before you enter

kung hindi kumatok ang pagkakataon, bumuo ng pinto
the opportunity knocking to us

kumatok muna sa pinto wag subukan itulak ang pintuan
knock on the door first do not try this di

kapag nahuhuli sa klase kinakailangang kumatok sa pinto bago pumasok.
kimpoy's cousin has a new job.

kumatok si xian kagabi sa kwarto ko bat daw ako lumuluha akala ko di nya ako nakita na lumuha nagulat nalang ako kagabe niyakap nya akong natulog at tinabihan nya ako sa kwarto ko kagabe tapuz binanggit ka nya sa akin sabi nya bat hinde na tumatawag sayo si kuya ronerick ate tpuz sabi ko sa kanya bakit mo natanong wala ate kasi miss kuna si kuya ronerick ate
xian kagabe babe told me bat i was crying i thought he didn't see me cry i was just surprised kagabe he hugged me i slept and he pushed me to my room kagabe tapuz he mentioned you to me he said bat no longer calling you brother ronerick ate tpuz i told him why did you ask there is no ate because miss kuna si kuya ronerick ate

ang pagbabalik babahagya ko nang sa noo’y nahagkan, sa mata ko’y luha ang nangag-unahan; isang panyong puti ang ikinakaway, nang siya’y iwan ko sa tabi ng hagdan: sa gayong kalungkot na paghihiwalay, mamatay ako, siya’y nalulumbay! nang sa tarangkahan, ako’y makabagtas pasigaw ang sabing, “magbalik ka agad!” ang sagot ko’y “oo, hindi magluluwat!” nakangiti akong luha’y nalaglag… at ako’y umalis, tinunton ang landas, nabiyak ang puso’t naiwan ang kabiyak; lubog na ang araw, kalat na ang dilim, at ang buwan nama’y ibig nang magningning: maka orasyon na noong aking datnin, ang pinagsadya kong malayang lupain: kuwagong nasa kubo’t mga ibong itim, ang nagsisalubong sa aking pagdating. sa pinto ng naro’ong tahana’y kumatok, pinatuloy ako ng magandang loob; kumain ng konti, natulog sa lungkot, ang puso kong tila ayaw nang tumibok; ang kawikaan ko, “pusong naglalagot, mamatay kung ako’y talaga nang kulog!” nang kinabukasang magawak ang dilim, araw’y namimintanang mata’y nagniningning; sinimulan ko na ang dapat kong gawin: ako’y nag-araro, naglinang, nagtanim; nang magdidisyembre, tanim sa kaingin, ay ginapas ko na’t sa irog dadalhin. at ako’y umuwi, taglay ko ang lahat, mga bungang-kahoy, isang sakong bigas; bulaklak na damo sa gilid ng landas, ay pinupol ko na’t panghandog sa liyag; nang ako’y umalis, siya’y umiiyak… o, marahil ngayon, siya’y magagalak! at ako’y lumakad, halos lakad takbo, sa may dakong ami’y meron pang musiko, ang aming tahana’y masayang totoo at nagkakagulo ang maraming tao… “salamat sa diyos!” ang nabigkas ko, “nalalaman nila na darating ako.” at ako’y tumuloy… pinto ng mabuksan, mata’y napapikit sa aking namasdan; apat na kandila ang nangagbabantay; sa paligid-ligid ng irog kong bangkay; mukha nakangiti at nang aking hagkan; para pang sinabi “irog ko, paalam!”
bones pasalaysay