Você procurou por: mononucleaire (Holandês - Dinamarquês )

interferon beta-1b bevordert tevens de suppressoractiviteit van de perifere mononucleaire bloedcellen.
interferon beta- 1b øger også den suppressive effekt af de mononukleære celler i det perifere blod.

disruptie van deze moleculaire interacties voorkomt de transmigratie van mononucleaire leukocyten door het endotheel naar ontstoken parenchymweefsel.
blokering af disse molekylære interaktioner forhindrer transmigration af mononukleære leukocytter gennem endotelet ind i inflammeret parenkymalt væv.

in een klinische studie was de intracellulaire halfwaardetijd van emtricitabine-trifosfaat in perifere mononucleaire bloedcellen 39 uur.
i en klinisk undersøgelse var emtricitabin- trifosfats intracellulære halveringstid i mononukleære celler i perifert blod 39 timer.

het zachte weefsel naast de injectieplaats vertoonde fibroplasie gepaard gaand met mononucleaire celinfiltratie wat het vermogen aangeeft van pdgf om de groei van bindweefsel te stimuleren.
det bløde væv i nærheden af injektionsstedet havde fibroplasmia ledsaget af mononuclear celleinfiltration, som afspejler pdgfs evne til at stimulere væksten af bindevæv.

de in vitro antivirale activiteit van nevirapine is gemeten in verschillende cellijnen waaronder mononucleaire cellen uit perifeer bloed, uit monocyt ontwikkelde macrofagen en lymfoblastoïde cellijnen.
in vitro hiv- følsomhed nevirapins antivirale aktivitet er blevet målt in vitro i forskellige cellerækker, herunder perifere mononuklear blodceller, monocytderiverede makrofager og lymfoblastoide cellerækker.

tenofovirdifosfaat heeft een intracellulaire halfwaardetijd van 10 uur in geactiveerde en van 50 uur in rustende perifere mononucleaire bloedcellen (pbmc’ s).
tenofovirdiphosphat har en intracellulær halveringstid på 10 timer i aktiverede og 50 timer i hvilende mononukleære celler i perifert blod (peripheral blood mononuclear cells, pbmc' er).

analyse van mononucleaire cellen in de lamina propria, verkregen uit biopsie van darmslijmvlies, toonde aan dat behandeling met infliximab een vermindering veroorzaakte van het aantal cellen dat tnfα en interferonγ kan produceren.
analyse af lamina propria mononukleære celler udtaget ved biopsi fra den intestinale mucosa viste, at infliximabbehandling forårsagede en reduktion i antallet af celler, som var i stand til at udtrykke tnfα og interferonγ.

intracellulaire farmacokinetiek in non-proliferatieve menselijke perifere mononucleaire bloedcellen (pbmc’ s) werd een halfwaardetijd van tenofovirdifosfaat aangetoond van ca.
intracellulær farmakokinetik i ikke- proliferende mononukleære celler i humant perifert blod (pbmc' er) konstateredes det, at tenofovirdiphosphats halveringstid var ca.

dit proces, pegylering genaamd, beschermt de liposomen tegen detectie door het mononucleaire fagocyterende systeem (mfs), waardoor de liposomen langer in het bloed circuleren.
denne proces er kendt som pegylering og beskytter liposomer fra opfangelse af det mononucleære phagocyt system (mps), hvilket øger cirkulationstiden i blodet.

antivirale werking: de vrije concentratie geneesmiddel in vitro die nodig is voor 90 tot 95% inhibitie van het wild type of zidovudine-resistente laboratorium- en klinische isolaten varieert van 0,46 tot 6,8 nm in lymfoblastoïde cellijnen, mononucleaire cellen in perifeer bloed (pbmc) en macrofaag/monocytculturen.
den frie koncentration af efavirenz, der er nødvendig for 90 - 95% hæmning af vildtype - eller zidovudinresistente laboratorieisolater og kliniske isolater in vitro var fra 0, 46 til 6, 8 nm i lymfoblastoide cellelinier, perifere mononukleare blodlegemer (pbmcer) og makrofag - / monocytkulturer.