Добавлены профессиональными переводчиками и компаниями и на основе веб-страниц и открытых баз переводов.
het rechtsmiddel tegen de beslissing tot uitvoerbaarverklaring moet worden ingesteld binnen een maand na de betekening daarvan.
pārsūdzība par izpildes pasludināšanu ir jāiesniedz mēneša laikā pēc tam, kad sniegts paziņojums.
de partij die de erkenning van een beslissing vordert of betwist, dan wel om uitvoerbaarverklaring verzoekt, legt over:
personai, kura pieprasa vai apstrīd sprieduma atzīšanu vai iesniedz pieteikumu par izpildes pasludināšanu, jāuzrāda:
de rechterlijke instantie waarbij het verzoek [om uitvoerbaarverklaring] is ingediend, doet daarover onverwijld uitspraak.
tiesa, kurā iesniegts pieteikums [par izpildāmības pasludināšanu], sagatavo lēmumu nekavējoties.
het verzoek om uitvoerbaarverklaring wordt ingediend bij de rechterlijke instantie genoemd in de overeenkomstig artikel 68 door elke lidstaat aan de commissie toegezonden lijst.
pārsūdzību iesniedz tiesā, kas ir sarakstā, kuru katra dalībvalsts paziņojusi komisijai saskaņā ar 68. pantu.
aangezien afdeling 2 betrekking heeft op verzoeken om uitvoerbaarverklaring, leid ik hieruit af dat die bepaling ziet op situaties waarin erkenning zowel als tenuitvoerlegging noodzakelijk is.
tā kā 2. iedaļa attiecas uz pieteikumiem par izpildāmības pasludināšanu, es no tā secinu, ka runa ir par situācijām, kad ir nepieciešama gan atzīšana, gan izpilde.
volgens het eerste regelingsgebied kan om de vaststelling van een erkenningsbeslissing en de uitvoerbaarverklaring worden verzocht volgens de in hoofdstuk iii, onderdeel 2, van de verordening voorziene procedures.
atbilstoši pirmajai daļai lēmumu par [sprieduma] atzīšanu un izpildāmības pasludināšanu var lūgt saskaņā ar regulas iii sadaļas 2. iedaļā paredzētajām procedūrām.
aangezochte rechter in elk geval dient na te gaan of er reden is om die erkenning en uitvoerbaarverklaring te weigeren op een van de gronden waaraan in artikel 31, lid 2, wordt gerefereerd.
tiesības, vēlas panākt sprieduma atzīšanu un izpildi, viņam ir iespēja iesniegt apsvērumus, ko viņš uzskata par vajadzīgiem, lai gan otrajam no vecākiem šī iespēja ir liegta.
hoewel er reeds meerdere communautaire instrumenten bestaan betreffende de rechterlijke bevoegdheid, de procedure voor de erkenning en uitvoerbaarverklaring van rechterlijke beslissingen en mechanismen voor samenwerking tussen gerechten in civiele procedures, is er met betrekking tot de tenuitvoerleggingsmaatregelen zelf nog steeds geen wetgevingsinitiatief genomen.
kaut arī vairāki kopienas instrumenti paredz tiesu jurisdikciju, procedūras spriedumu atzīšanai un pasludināšanai par izpildāmiem un mehānismus tiesu sadarbībai civillietās, pagaidām nav iesniegta neviena likumdošanas iniciatīva par faktiskajiem izpildes pasākumiem.
voor de oplossing van dit dilemma moet volgens mij rekening worden gehouden met het onderscheid tussen „erkenning” en „uitvoerbaarverklaring” van een beslissing.
lai atrisinātu šo dilemmu, manuprāt, ir jāņem vērā atšķirība starp sprieduma “atzīšanu” un “izpildāmības pasludināšanu”.
indien de partij tegen wie de tenuitvoerlegging wordt gevraagd, gewoonlijk in een andere lidstaat verblijft dan die waar de beslissing tot uitvoerbaarverklaring is gegeven, bedraagt de termijn voor het instellen van het rechtsmiddel twee maanden, te rekenen vanaf de datum van de betekening aan deze partij in persoon of op zijn adres.
ja tās puses pastāvīgā dzīvesvieta, attiecībā uz kuru prasa izpildi, ir dalībvalstī, kurā netika pasludināta izpilde, pārsūdzības termiņš ir divi mēneši, un tas sākas dokumentu izsniegšanas dienā vai nu viņam pašam vai viņa dzīvesvietā.
deze uitvoerbaarverklaring kan bijvoorbeeld geschieden op basis van verordening (eg) nr. 44/2001 van de raad van 22 december 2000 betreffende de rechterlijke bevoegdheid, de erkenning en de tenuitvoerlegging van beslissingen in burgerlijke en handelszaken [4] of verordening (eg) nr. 2201/2003 van de raad van 27 november 2003 betreffende de bevoegdheid en de erkenning en tenuitvoerlegging van beslissingen in huwelijkszaken en inzake de ouderlijke verantwoordelijkheid [5].
to varētu pamatot, piemēram, ar padomes regulu (ek) nr. 44/2001 (2000. gada 22. decembris) par jurisdikciju un spriedumu atzīšanu un izpildi civillietās un komerclietās [4] vai ar padomes regulu (ek) nr. 2201/2003 (2003. gada 27. novembris) par jurisdikciju un spriedumu atzīšanu un izpildi laulības lietās un lietās par vecāku atbildību [5].