You searched for: polvon (Esperanto - Serbiska)

klinigxu antaux li la dezertanoj, kaj liaj malamikoj leku polvon.
pred njim æe popadati divljaci, i neprijatelji njegovi prah æe lizati.

li metas sian busxon en polvon, kredante, ke ekzistas espero;
metnuæe usta svoja u prah, eda bi bilo nadanja.

sed ili forskuis la polvon de siaj piedoj kontraux ili, kaj iris al ikonio.
a oni otresavši na njih prah sa svojih nogu dodjoše u ikoniju.

kaj dum ili kriis kaj forjxetis siajn vestojn kaj jxetis polvon en la aeron,
a kad oni vikahu i zbacivahu haljine i bacahu prah u nebo,

nia animo estas ja jxetita en la polvon; nia korpo klinigxis al la tero.
duša naša pade u prah, telo je naše baèeno na zemlju.

kaj li pluvigis sur ilin viandon kiel polvon, kaj flugilajn birdojn kiel apudmaran sablon;
i kao prahom zasu ih mesom, i kao peskom morskim pticama krilatim;

tiro konstruis al si fortikajxon, kaj kolektis argxenton kiel polvon, kaj oron kiel stratan koton;
i tir sagradi sebi grad, i sabra srebra kao praha, i zlata kao kala po putu.

jxetu en la polvon la multekostan metalon, kaj la ofiran oron sur la sxtonojn de la torentoj;
tada æeš metati po prahu zlato i ofirsko zlato po kamenju iz potoka.

kaj ili lauxte krios pri vi, kaj ploros maldolcxe kaj metos polvon sur siajn kapojn kaj rulos sin en cindro;
i povikaæe za tobom glasno i zaridati gorko, i posuæe prahom glave svoje i po pepelu æe se valjati.

anstataux pluvo la eternulo donos al via tero polvon kaj cindron; el la cxielo gxi falados sur vin, gxis vi ekstermigxos.
uèiniæe gospod da dažd zemlji tvojoj bude prah i pepeo, koji æe padati s neba na te, dokle se ne istrebiš.

kaj se ie oni vin ne akceptos, tiam, forirante el tiu urbo, deskuu la polvon de viaj piedoj, por atesto kontraux ili.
i gde vas ne prime izlazeæi iz grada onog otresite i prah s nogu svojih, za svedoèanstvo na njih.

kaj ili detruos la muregojn de tiro kaj disrompos gxiajn turojn; kaj mi forbalaos de gxi gxian polvon, kaj mi faros gxin nuda roko.
i oni æe obaliti zidove tirske i kule u njemu raskopati, i omešæu prah njegov i pretvoriæu ga u go kamen.

forskuu de vi la polvon, levigxu, sidigxu, ho jerusalem; disigu la ligilojn de via kolo, ho kaptita filino de cion.
otresi prah sa sebe, ustani, sedi, jerusalime; skini okove s vrata svog, zarobljena kæeri sionska.

ecx la polvon de via urbo, kiu sin tenas al niaj piedoj, ni devisxas kontraux vin; tamen sciu, ke la regno de dio alproksimigxis al vi.
i prah od grada vašeg koji je prionuo za nas otresamo vam; ali ovo znajte da se približi k vama carstvo božije.

ili premas la kapon de senhavuloj en la polvon de la tero, ili baras la vojon de humiluloj; filo kaj patro iras al unu knabino, por malhonori mian sanktan nomon.
Èeznu za prahom zemaljskim na glavi siromasima, i prevraæaju put smernima; i sin i otac odlaze k jednoj devojci da skvrne sveto ime moje.

silente sidas sur la tero la plejagxuloj de la filino de cion; polvon ili metis sur sian kapon, zonis sin per sakajxo; al la tero klinis sian kapon la virgulinoj de jerusalem.
starešine kæeri sionske sede na zemlji i æute, posule su prahom glavu i pripasale kostret; oborile su k zemlji glave svoje devojke jerusalimske.

ili faris tiel:aaron etendis sian manon kun sia bastono kaj frapis la polvon de la tero, kaj aperis pikmusxoj sur la homoj kaj la brutoj. la tuta polvo de la tero farigxis pikmusxoj en la tuta lando egipta.
i uèiniše tako: aron pruži ruku svoju sa štapom svojim, i udari po prahu na zemlji, i postaše uši po ljudima i po stoci, sav prah na zemlji pretvori se u uši po celoj zemlji misirskoj.

ili lekos polvon, kiel serpento; kiel la rampajxoj sur la tero, kun tremado ili elvenos el siaj kasxejoj; ili ektimos la eternulon, nian dion, ili ekrespektos vin.
lizaæe prah kao zmija; kao bubine zemaljske drhæuæi izlaziæe iz rupa svojih; pritrèaæe uplašeni ka gospodu bogu našem, i tebe æe se bojati.

ankaux la altaron, kiu estis en bet-el, kaj la altajxon, kiun arangxis jerobeam, filo de nebat, kiu pekigis izraelon, ankaux tiun altaron kaj la altajxon li detruis, kaj li forbruligis la altajxon kaj faris el gxi polvon kaj forbruligis la sanktan stangon.
i oltar, koji beše u vetilju, visinu, koju beše naèinio jerovoam, sin navatov, koji navede na greh izrailja, i oltar i visinu pokvari, i spalivši visinu satre je u prah, i spali gaj.