You searched for: mayroon akong apat na ulam sa aking hapunan (Tagalog - Engelska)

mayroon akong ilang mga tattoo sa aking katawan
the lack of tattoos on my body is highly upsetting

wala akong apat na kapatid na babae.
i don't have four sisters.

please excuse me for being absent nang friday dahil mayroon akong pinuntahan na emergency nag bantay po ako sa aking pinsan sa western
please excuse me for being absent on friday because i had an emergency where i was guarding my cousin in the western

masarap na ulam sa kapampangan
masarap na ulam in kapampangan

ano ang pinakamahal na ulam sa inyo
ano ang pinaka mahalo na ulam sa inyo

para sa aking kaibigan na si antonette young salamat sa iyong naroroon para sa akin kahit na palagi kong binibigyang diin na palagi kang nandiyan para sa akin. salamat sa pagsuporta sa akin sa lahat. kapag nagtanong ako ay palaging mabilis kang magrereply. masaya ako na mayroon akong kaibigan na tulad mo
for my friend antonette young thank you for being there for me even though i always stress out you will always be there for me. thank you for supporting me through everything. when i ask questions you will always reply quickly. i am happy that i have have friend like you

ang aking pamilya ang pinaka mahalaga sa aking buhay dahil kung wala sila, wala ako ngayon dito. sobrang laking biyaya sa akin ng aking pamilya dahil palagi silang nandiyan para sakin. binibigay nila ang aking mga pangangailangan at sinusuportahan nila ako sa mga bagay na gusto kong gawin. sobrang nagpapasalamat ako dahil mayroon akong simple at masayang pamilya
my family is the most important thing in my life because without them, i would not be here today. my family has been a great blessing to me because they are always there for me. they provide for my needs and they support me in the things i want to do. i am so thankful because i have a simple and happy family

oh, hindi mo malalaman kung ano ang nasa isip ko kapag iniwan ako ng apat na pader na ito na bulag patuloy akong humahawak para sa isang bagay na higit pa ngunit napakahirap buksan ang pintong iyon nawala ko ang aking pananampalataya ngayong gabi mga sagot mahirap hanapin siguro sa ibang buhay maaari akong lumipad nang mataas at hindi kailanman mababa maaari akong maging malayo sa bahay gusto kong harapin ang aking mga takot, at mawala ang mga ito gusto ko maging masaya sa aking sarili bumabagsak sa pag - ibig, hindi magiging mahirap na maaari kong harapin ang isang basag na puso gusto kong maging anumang bagay na nais kong maging at hindi ko kailanman maramdaman ang aking mga scars marami na ako dito
oh, you'll never know what's on my mind when these four walls leave me blind i keep holding on for something more but it's so hard to open that door i lost my faith tonight answers hard to find maybe in another life i could fly high and never be low i could be far away from home i would face my fears, and they disappear i'd be happy on my own falling in love, wouldn't be hard i could deal with a broken heart i'd be anything that i wanted to be and i'd never feel my scars i have been here many

ang pagbabalik babahagya ko nang sa noo’y nahagkan, sa mata ko’y luha ang nangag-unahan; isang panyong puti ang ikinakaway, nang siya’y iwan ko sa tabi ng hagdan: sa gayong kalungkot na paghihiwalay, mamatay ako, siya’y nalulumbay! nang sa tarangkahan, ako’y makabagtas pasigaw ang sabing, “magbalik ka agad!” ang sagot ko’y “oo, hindi magluluwat!” nakangiti akong luha’y nalaglag… at ako’y umalis, tinunton ang landas, nabiyak ang puso’t naiwan ang kabiyak; lubog na ang araw, kalat na ang dilim, at ang buwan nama’y ibig nang magningning: maka orasyon na noong aking datnin, ang pinagsadya kong malayang lupain: kuwagong nasa kubo’t mga ibong itim, ang nagsisalubong sa aking pagdating. sa pinto ng naro’ong tahana’y kumatok, pinatuloy ako ng magandang loob; kumain ng konti, natulog sa lungkot, ang puso kong tila ayaw nang tumibok; ang kawikaan ko, “pusong naglalagot, mamatay kung ako’y talaga nang kulog!” nang kinabukasang magawak ang dilim, araw’y namimintanang mata’y nagniningning; sinimulan ko na ang dapat kong gawin: ako’y nag-araro, naglinang, nagtanim; nang magdidisyembre, tanim sa kaingin, ay ginapas ko na’t sa irog dadalhin. at ako’y umuwi, taglay ko ang lahat, mga bungang-kahoy, isang sakong bigas; bulaklak na damo sa gilid ng landas, ay pinupol ko na’t panghandog sa liyag; nang ako’y umalis, siya’y umiiyak… o, marahil ngayon, siya’y magagalak! at ako’y lumakad, halos lakad takbo, sa may dakong ami’y meron pang musiko, ang aming tahana’y masayang totoo at nagkakagulo ang maraming tao… “salamat sa diyos!” ang nabigkas ko, “nalalaman nila na darating ako.” at ako’y tumuloy… pinto ng mabuksan, mata’y napapikit sa aking namasdan; apat na kandila ang nangagbabantay; sa paligid-ligid ng irog kong bangkay; mukha nakangiti at nang aking hagkan; para pang sinabi “irog ko, paalam!”
bones pasalaysay