Şunu aradınız:: ad urbem pergentibus laeva portae sunt (Latince - İtalyanca)

ad urbem pergentibus laeva portae sunt
le porte sono a sinistra per andare in città

ad urbem
city

hodie ad urbem contendo
today the city compete

turpe videbatur ad urbem reverti
mi sembrava vergognoso rimanere a roma

permagni eius intererat ad urbem me venire
a coloro

cives statim omnia ad urbem defendendam parant.
i cittadini subito preparano ogni cosa per difendere la città.

spero vos quoque mecum profecturos esse ad urbem neapolim visendam
anche a te

3. spero vos quoque mecum profecturos esse ad urbem neapolim visendam
canzoni poeta catullo sono piacevole lettura; vi incoraggio, quindi, ei discepoli, in modo che essi, volentieri e con ogni diligenza lectitetis.

veniensque ad urbem rex portis excludes est et sic cum umore et liberia sisi fugitives
e quando il re venne in città, le porte furono chiuse

iamque aderant iuxta iebus et dies mutabatur in noctem dixitque puer ad dominum suum veni obsecro declinemus ad urbem iebuseorum et maneamus in e
quando furono vicino a iebus, il giorno era di molto calato e il servo disse al suo padrone: «vieni, deviamo il cammino verso questa città dei gebusei e passiamovi la notte»

et dixi eis non aperiantur portae hierusalem usque ad calorem solis cumque adhuc adsisterent clausae portae sunt et oppilatae et posui custodes de habitatoribus hierusalem singulos per vices suas et unumquemque contra domum sua
ordinai loro: «le porte di gerusalemme non si aprano finché il sole non comincia a scaldare e si chiudano e si sbarrino le porte mentre i cittadini sono ancora in piedi; si stabiliscano delle guardie prese fra gli abitanti di gerusalemme, ognuno al suo turno e ognuno davanti alla propria casa»

caesar, rediens ex gallis victor, statuit poscere alterum consulatum, sed contra eum dixerunt in senatu marcellus consul, pompeius, cato, iussusque est exercitus suos dimittere et ad urbem redire. propter quam iniuriam ab arimino, ubi milites suos congregatos tenebat, adversus patriam cum exercitu venit. consules cum pompeio, senatus omnis atque universa nobilitas ex urbe fugerunt et in graeciam traiecerunt. itaque caesar, in vacuam urbem ingressus, dictatorem se fecit; inde hispanias petiit, ubi exercitus validissimos et fortissimos cum tribus pompei legatis superavit. inde regressus, in graeciam transiit ut adversus pompeium et senatum dimicaret. primo proelio victus ac fugatus est; deinde in thessalia apud pharsalum, productis utrimque ingentibus copiis, dimicaverunt. cum pugnatum esset ingenti contentione, ad postremum pompeius victus est et castra eius direpta sunt. fugatus alexandriam petiit ut a rege aegypti, cui ipse tutor a senatu datus erat, propter iuvenilem eius aetatem, in hospitium acciperetur. qui, fortunam magis quam amicitiam secutus, caput eius obtruncavit et ad caesarem misit. quo conspecto, caesar lacrimas fudisse dicitur, tanti viri sortem miseratus.
i consoli verranno immediatamente in città