Şunu aradınız:: אלהיהם (İbranice - İsveççe)

למה יאמרו הגוים איה נא אלהיהם׃
varför skulle hedningarna få säga: »var är nu deras gud?»

ורבים מבני ישראל ישיב אל יהוה אלהיהם׃
och många av israels barn skall han omvända till herren, deras gud.

אבל עוד העם זבחים בבמות רק ליהוה אלהיהם׃
men folket offrade ännu på höjderna, dock allenast åt herren, sin gud.

וישימו את כליו בית אלהיהם ואת גלגלתו תקעו בית דגון׃
och de lade hans vapen i sitt gudahus, men hans huvudskål hängde de upp i dagons tempel.

וידעו בית ישראל כי אני יהוה אלהיהם מן היום ההוא והלאה׃
och israels barn skola förnimma att jag, herren, är deras gud, från den dagen och allt framgent.

ואני אמרתי אך דלים הם נואלו כי לא ידעו דרך יהוה משפט אלהיהם׃
då tänkte jag: »detta är allenast de ringa i folket; de äro dåraktiga, ty de känna icke herrens väg, sin guds rätt.

אשר אחריתם האבדון אשר כרסם אלהיהם וכבודם בבשתם וקרבם הבלי חלד׃
vi åter hava vårt medborgarskap i himmelen, och därifrån vänta vi ock herren jesus kristus såsom frälsare,

גם יהודה לא שמר את מצות יהוה אלהיהם וילכו בחקות ישראל אשר עשו׃
dock höll icke heller juda herrens, sin guds, bud, utan vandrade efter de stadgar som israel hade uppgjort.

את יהוה היו יראים ואת אלהיהם היו עבדים כמשפט הגוים אשר הגלו אתם משם׃
så fruktade de visserligen herren, men de tjänade därjämte sina egna gudar, på samma sätt som de folk ifrån vilka man hade fört bort dem.

ונתנו את אלהיהם באש כי לא אלהים המה כי אם מעשה ידי אדם עץ ואבן ויאבדום׃
och de hava kastat deras gudar i elden; ty dessa voro inga gudar, utan verk av människohänder, trä och sten; därför kunde de förgöra dem.

וגם אלהיהם עם נסכיהם עם כלי חמדתם כסף וזהב בשבי יבא מצרים והוא שנים יעמד ממלך הצפון׃
deras gudar och beläten och deras dyrbara håvor, både silver och guld, skall han ock föra såsom byte till egypten. sedan skall han i några år lämna nordlandskonungen i ro.

ואת בית יהודה ארחם והושעתים ביהוה אלהיהם ולא אושיעם בקשת ובחרב ובמלחמה בסוסים ובפרשים׃
men över juda hus vill jag förbarma mig, och jag skall giva dem frälsning genom herren, deras gud; icke genom båge och svärd och vad till kriget hör skall jag frälsa dem, icke genom hästar och ryttare.

אחר ישבו בני ישראל ובקשו את יהוה אלהיהם ואת דויד מלכם ופחדו אל יהוה ואל טובו באחרית הימים׃
sedan skola israels barn omvända sig och söka herren, sin gud, och david, sin konung; med fruktan skola de söka herren och hans goda, i kommande dagar.

ואכלת את כל העמים אשר יהוה אלהיך נתן לך לא תחס עינך עליהם ולא תעבד את אלהיהם כי מוקש הוא לך׃
och alla de folk som herren, din gud, giver i din hand skall du utrota; du skall icke visa dem någon skonsamhet. du skall icke heller tjäna deras gudar, ty detta kunde bliva en snara för dig.

השמר לך פן תנקש אחריהם אחרי השמדם מפניך ופן תדרש לאלהיהם לאמר איכה יעבדו הגוים האלה את אלהיהם ואעשה כן גם אני׃
tag dig då till vara för att bliva snärjd, så att du efterföljer dem, sedan de hava blivit förgjorda för dig; fråga icke efter deras gudar, så att du säger: »på vad sätt höllo dessa folk sin gudstjänst? så vill också jag göra.»

אבד תאבדון את כל המקמות אשר עבדו שם הגוים אשר אתם ירשים אתם את אלהיהם על ההרים הרמים ועל הגבעות ותחת כל עץ רענן׃
i skolen i grund föröda alla platser där de folk som i fördriven hava hållit sin gudstjänst, vare sig detta har skett på höga berg och höjder eller någonstädes under gröna träd.

בין האולם ולמזבח יבכו הכהנים משרתי יהוה ויאמרו חוסה יהוה על עמך ואל תתן נחלתך לחרפה למשל בם גוים למה יאמרו בעמים איה אלהיהם׃
mellan förhuset och altaret må prästerna, herrens tjänare, hålla klagogråt och säga: »herre, skona ditt folk, och låt icke din arvedel bliva till smälek, till ett ordspråk bland hedningarna varför skulle man få säga bland folken: 'var är nu deras gud?'»

ואמרו על אשר עזבו את יהוה אלהיהם אשר הוציא את אבתם מארץ מצרים ויחזקו באלהים אחרים וישתחו להם ויעבדם על כן הביא יהוה עליהם את כל הרעה הזאת׃
då skall man svara: 'därför att de övergåvo herren, sin gud, som hade fört deras fäder ut ur egyptens land, och höllo sig till andra gudar och tillbådo dem och tjänade dem, därför har herren låtit allt detta onda komma över dem.'»