Results for softwarepaketen translation from German to Polish

programmierung von softwarepaketen
usługi programowania pakietów oprogramowania

maschinen, material und zubehör für büro und computer, außer möbeln und softwarepaketen
maszyny biurowe i liczące, sprzęt i materiały, z wyjątkiem mebli i pakietów oprogramowania

diese mittel sind für den kauf oder die miete von computern, die entwicklung von software, die wartung von softwarepaketen und für edv-verbrauchsartikel etc. bestimmt.
Środki te przeznaczone są na pokrycie kosztów zakupu lub leasingu sprzętu do przetwarzania danych, rozwoju oprogramowania, konserwacji pakietów oprogramowania, zakupu materiałów eksploatacyjnych do przetwarzania danych itd.

veranschlagt sind mittel für die anschaffung oder anmietung von edv-ausstattung, die entwicklung von software, die pflege von softwarepaketen und die deckung des edv-bedarfs.
przyznane środki są przeznaczone na pokrycie kosztów zakupu lub leasingu sprzętu do przetwarzania danych, rozwoju oprogramowania, konserwacji pakietów oprogramowania, materiałów eksploatacyjnych itp.

veranschlagt sind mittel für die anschaffung oder anmietung von dv-ausstattung, die entwicklung von software und die pflege von software/softwarepaketen und anderem dv-bedarf usw.
Środki te przeznaczone są na zakup lub dzierżawę materiałów zużywalnych związanych z przetwarzaniem danych, tworzeniem programów i programami lub utrzymaniem pakietów oprogramowania i przetwarzaniem danych itd.

230 -folgenabschätzung keine weiteren rechtsänderungen: bei dieser option würde der in den achtziger jahren konzipierte und in den neunziger jahren in kraft getretene zollkodex in seiner derzeitigen fassung weiter gelten. die papiergestützte abwicklung der verfahren wäre nach wie vor die regel. die zollverfahren und die arbeitsabläufe blieben unnötig komplex, und die vorschriften entsprächen nicht mehr der wirtschaftlichen realität, so dass es sowohl für die zollverwaltungen als auch für die wirtschaftsbeteiligten zunehmend schwieriger würde, diese veralteten vorschriften in einem modernen umfeld anzuwenden. die vor kurzem aus sicherheitserwägungen vorgenommene Änderung des zollkodex dürfte zu anpassungskosten von etwa 1,2 mrd. eur führen – die sich dank der it-initiativen einiger mitgliedstaaten teilweise verringern könnten – und zusätzliche investitionen der kommission und der mitgliedstaaten in den aufbau der erforderlichen it-infrastruktur von jährlich 50 bis 60 mio. eur erfordern. die mitgliedstaaten könnten sich auch ohne eine neuordnung der arbeitsabläufe beim zoll verpflichten, die zollvorschriften und -verfahren innerhalb des bestehenden rechtlichen rahmens auf it-systeme umzustellen und sowohl in den mitgliedstaaten als auch zwischen den mitgliedstaaten interoperable zollsysteme einzurichten. der Übergang zu einem vollständig elektronischen arbeitsumfeld wäre auf diese weise jedoch nicht zu erreichen, da die wirtschaftsbeteiligten weiter die möglichkeit hätten, die zollanmeldung in papierform und nicht in elektronischer form abzugeben. auch dürfte sich die interoperabilität auf die zollverwaltungen beschränken, da es im zollkodex keine rechtliche verpflichtung zur einrichtung eines einzigen schalters („single window“) gäbe. für den zugang der wirtschaftsbeteiligten beständen nach wie vor nur die einzelstaatlichen nicht vereinheitlichten schnittstellen. zwar ließe sich erreichen, dass dienstleister und verwaltungen einzige zugangsportale einrichten, mit deren hilfe die wirtschaftsbeteiligten die zollanmeldungen über ihre bestehende schnittstelle an die zuständigen zollbehörden übermitteln und zusätzliche investitionen vermeiden könnten, die mitgliedstaaten wären aber rechtlich nicht verpflichtet, in solche systeme zu investieren. daher könnten die wirtschaftsbeteiligten vereinfachungen wie die zentrale zollabwicklung oder den einzigen schalter („single window“) und gemeinschaftsweit geltende entscheidungen nur in beschränktem umfang in anspruch nehmen. nur durch eine weitere harmonisierung der vorschriften und verfahren auf gemeinschaftsebene können die vorteile der neuen elektronischen zollregelung im rahmen der neuen unternehmens-und handelsrealität voll genutzt werden. ohne diese harmonisierung würde auch die entwicklung paneuropäischer strategien und verfahren, einschließlich gemeinsamer softwarepakete, behindert. multinationale unternehmen müssten in vielen fällen weiter die dienste einzelstaatlicher zollagenten in anspruch nehmen oder in allen mitgliedstaaten, in denen sie tätig sind, zweigniederlassungen gründen, auch wenn sie in der lage wären, elektronische zollverfahren anzuwenden. dadurch könnten sich zwar die genannten sicherheitsbezogenen anpassungskosten um etwa 15% verringern, jedoch ist mit zusätzlichen kosten in höhe von jährlich rund 40 bis 50 mio. eur zu rechnen. modernisierung des zollkodex: bei dieser option wird ein geeigneter rechtlicher rahmen geschaffen und die umsetzung von „e-zoll“ erheblich erleichtert. „e-zoll“ steht in diesem zusammenhang vor allem für einen „effizienten zoll“, bei dem die arbeitsabläufe völlig neu geordnet und zu einem kohärenten paket geschnürt werden. aus it-sicht birgt diese strategie nur geringe risiken, da für jede größere maßnahme oder investition auf gemeinschaftsebene wie auf einzelstaatlicher ebene eine solide rechtsgrundlage besteht. diese option würde es ermöglichen, die rechtsvorschriften zu vereinfachen, gleiche wettbewerbsbedingungen für alle wirtschaftsbeteiligten zu schaffen, die beschränkungen für zollagenten aufzuheben und ein zollinformationsportal, interoperable und leicht zugängliche elektronische zollsysteme, einzige zugangsportale, einen einzigen schalter („single window“) und eine einzige anlaufstelle („one stop shop“) für die prüfung der waren durch alle an der Überwachung des die grenzen der gemeinschaft überschreitenden warenverkehrs beteiligten behörden einzurichten. diese option würde nicht nur das betrugsrisiko erheblich verringern, sondern auch den handel erleichtern. die ziele modernisierung, vereinfachung und vollständig elektronisches arbeitsumfeld für zoll und handel ließen sich in vollem umfang verwirklichen. die unternehmen könnten eine wesentlich verbesserte bewilligungsregelung in anspruch nehmen, die bessere erleichterungen und eine größere vereinfachung mit sich bringt. so können sie unter bestimmten voraussetzungen die zentrale zollabwicklung in anspruch nehmen, bei der sie sich nur an eine einzige zollstelle in der eu wenden müssen. Über gemeinsame zollinformationsportale wären informationen leichter zugänglich, und die interaktion mit den zuständigen verwaltungen ließe sich über einen einzigen schalter („single window“) abwickeln. die kosten für diesen „effizienten zoll“ wären natürlich höher als bei der anderen option; bis 2013 wären zusätzliche investitionen der kommission und der mitgliedstaaten in höhe von jährlich insgesamt 40 bis 50 mio. eur erforderlich. die vorteile könnten sich jedoch auf jährlich bis zu 2,5 mrd. eur belaufen, wenn das system voll betriebsfähig ist, was frühestens 2009 der fall sein wird. die kostendeckung würde bei dieser option 2010 erreicht. -
230 -ocena wpływu bez dodatkowych zmian prawnych: w tej opcji obowiązujący kodeks celny, z ostatnimi zmianami, który jednak został opracowany w latach osiemdziesiątych, a w latach dziewięćdziesiątych wszedł w życie, nadal by obowiązywał. operacje celne dokonywane w formie papierowej pozostałyby standardowym sposobem postępowania. procedury i procesy celne nadal będą niepotrzebnie złożone, a przepisy prawne nie będą odzwierciedlać rzeczywistości gospodarczej, coraz bardziej utrudniając zarówno administracjom celnym, jak i podmiotom gospodarczym stosowanie tych przestarzałych przepisów w nowoczesnym środowisku. ostatnio opublikowana, związana z bezpieczeństwem zmiana kodeksu celnego mogłaby prowadzić do zwiększenia kosztów dostosowania o około 1,2 mld euro, które wprawdzie można by częściowo zmniejszyć dzięki niektórym krajowym inicjatywom it, jednak dla komisji i państw członkowskich oznacza to wzrost inwestycji o 50 do 60 mln euro rocznie na wdrożenie wymaganej infrastruktury informatycznej. wprawdzie państwa członkowskie mogłyby się zobowiązać, bez gruntownych zmian w działalności organów celnych, do przestawienia swoich przepisów i procedur celnych na systemy skomputeryzowane w obrębie istniejących ram prawnych. jednak to rozwiązanie nie umożliwiałoby całkowitego przejścia na sysytem środowiska elektronicznego, ponieważ podmioty gospodarcze nadal miałyby możliwość składania zgłoszeń celnych w formie papierowej zamiast elektronicznej. również interoperacyjność prawdopodobnie pozostałaby ograniczona tylko do administracji celnej, ponieważ kodeks celny nie zawierałby żadnego prawnego zobowiązania do wprowadzenia „punktu kompleksowej obsługi”. dostępność dla podmiotów gospodarczych pozostałaby ograniczona do obecnej sytuacji, w której istnieją jedynie krajowe i niezharmonizowane interfejsy dla przedsiębiorstw. dostawców usług i administracje można by zachęcić do utworzenia punktów dostępu, za pomocą których podmioty gospodarcze mogłyby składać zgłoszenia właściwym organom celnym za pośrednictwem istniejących interfejsów i uniknąć tym samym niepotrzebnych dodatkowych wydatków, ale państwa członkowskie nie byłyby prawnie zobowiązane do inwestowania w takie systemy. tym samym podmioty gospodarcze miałyby ograniczone możliwości korzystania z takich ułatwień jak scentralizowana odprawa celna i „punkt kompleksowej obsługi”, i odnosiłyby mniejsze korzyści z decyzji podjętych na szczeblu wspólnoty. tylko na drodze dalszej harmonizacji przepisów i procedur na poziomie we będziemy w stanie w pełni wykorzystać nowy elektroniczny system celny w kontekście nowej rzeczywistości gospodarczej i rynkowej. bez harmonizacji rozwój transeuropejskich strategii i procesów, w tym opracowanie wspólnych pakietów oprogramowania również byłby utrudniony. przedsiębiorstwa międzynarodowe nadal musiałyby korzystać z usług agentów krajowych lub zakładać oddziały we wszystkich państwach członkowskich, w których działają, nawet jeśli miałyby możliwość korzystania z elektronicznych procedur celnych. wprawdzie obniżyłoby to o około 15% koszty dostosowania związane z bezpieczeństwem, o których mowa powyżej, ale najprawdopodobniej doszłyby do tego dodatkowe wydatki w wysokości około 40 do 50 mln euro rocznie. modernizacja kodeksu celnego: ta opcja umożliwia stworzenie właściwych ram prawnych, które ogromnie ułatwią wprowadzenie elektronicznej służby/obsługi celnej. eelektroniczna obsługa celna oznacza tu głównie „skuteczną służbę celną”, na potrzeby której dokonano gruntownych zmian w działalności organów celnych, ujmując całość w jeden spójny pakiet. z punktu widzenia technologii informatycznej strategię tę cechuje niskie ryzyko, ponieważ wszelkie większe działania lub inwestycje, zarówno na poziomie wspólnotowym, jak i krajowym, oparte są na solidnych podstawach prawnych. ta opcja umożliwia uproszczenie przepisów prawnych, stworzenie jednolitych zasad gry dla podmiotów gospodarczych, zniesienie ograniczeń dla agentów celnych i opracowanie na potrzeby wszystkich organów celnych wspóluczestniczących w kontrolowaniu transgranicznego przepływu towarów portalu informacji celnej, interoperacyjnych i łatwo dostępnych elektronicznych systemów celnych, jednolitych punktów dostępu, punktu kompleksowej obsługi i punktu kompleksowej kontroli. dzięki tej opcji nie tylko znacznie zostałoby zmniejszone ryzyko wystąpienia nadużyć, ale również wpłynęłoby to na ułatwienie handlu. tym sposobem będzie można w pełnym zakresie zrealizować cel modernizacji, usprawnienia i pełnej komputeryzacji środowiska pracy dla służb celnych i handlu. przedsiębiorstwa mogłyby korzystać ze znacznie ulepszonego programu wydawania pozwoleń, zwiększającego ułatwienia i uproszczenia. na pewnych warunkach będą mogły korzystać ze scentralizowanej odprawy celnej oferującej obsługę w jednym urzędzie celnym w ue. informacje byłyby łatwiej dostępne dzięki wspólnym portalom informacji celnej, a wszelkie kontakty z kompetentnymi administracjami mogłyby odbywać się za pośrednictwem punktu kompleksowej obsługi. wydatki poniesione na takie rozwiązanie związane ze „skuteczną służbą celną” byłyby oczywiście wyższe aniżeli te na realizację poprzedniej opcji; do 2013 r. niezbędne byłyby dodatkowe inwestycje komisji i państw członkowskich w wysokości 40 do 50 mln euro rocznie. korzyści mogłyby jednak wynieść do 2,5 mld euro rocznie, w momencie osiągnięcia przez system pełnej operacyjności, co najwcześniej nastąpiłoby w 2009 r. osiągnięcie progu rentowności.wtej opcji nastąpiłoby w 2010 r. -