Results for anu ang dapat kong gawin sa ngayo... translation from Tagalog to English

ano ang dapat kong gawin ngayon
what should we do now

ang dapat kong gawin
must do

ano ang dapat kong gawin
i dont know where to start and go

ano ang dapat kong gawin?
what was i suppose to do!

ano pa ba ang dapat kong gawin
i'm not mistaken

ano sa palagay mo ang dapat kong gawin
what do you think jim should have done when presented with an account belonging to a friend

kung mahal ko siya, ano ang dapat kong gawin
what should i do about it

hindi ko alam kong ano pa ang dapat kong gawin
alam kong pilipino kah!!

at sa ngayon ako ay nag aaral
and now i am studying

tinutuya ko kung ano ang dapat kong gawin kung nawala mo ak
i'm thingking what should i do if you lost you

ano ba ang dapat kong gawin para malaman mo nah mahal kita?
para malaman ko ang mga dapat kong gawin

sa tingin ko gusto ko ang isang tao kung ano ang dapat kong gawin?
i think i like someone what should i do?

yan naman ang dapat natin gawin sa ngayon ang magingat at mag stay lang s abahay. anoi ba ang ginagwa mo para hindi ka maboring sa bahay?
that's all we have to do now to stay warm and just stay home. what do you do to prevent you from falling asleep at home?

sobrang lapit. dahil sa pagguhit malalaman ko ang aking mga minimithi at para malaman ko ang dapat kong gawin para makamit ito
very close. because of the drawing i will know my wishes and to know what i should do to achieve it

ang pagbabalik babahagya ko nang sa noo’y nahagkan, sa mata ko’y luha ang nangag-unahan; isang panyong puti ang ikinakaway, nang siya’y iwan ko sa tabi ng hagdan: sa gayong kalungkot na paghihiwalay, mamatay ako, siya’y nalulumbay! nang sa tarangkahan, ako’y makabagtas pasigaw ang sabing, “magbalik ka agad!” ang sagot ko’y “oo, hindi magluluwat!” nakangiti akong luha’y nalaglag… at ako’y umalis, tinunton ang landas, nabiyak ang puso’t naiwan ang kabiyak; lubog na ang araw, kalat na ang dilim, at ang buwan nama’y ibig nang magningning: maka orasyon na noong aking datnin, ang pinagsadya kong malayang lupain: kuwagong nasa kubo’t mga ibong itim, ang nagsisalubong sa aking pagdating. sa pinto ng naro’ong tahana’y kumatok, pinatuloy ako ng magandang loob; kumain ng konti, natulog sa lungkot, ang puso kong tila ayaw nang tumibok; ang kawikaan ko, “pusong naglalagot, mamatay kung ako’y talaga nang kulog!” nang kinabukasang magawak ang dilim, araw’y namimintanang mata’y nagniningning; sinimulan ko na ang dapat kong gawin: ako’y nag-araro, naglinang, nagtanim; nang magdidisyembre, tanim sa kaingin, ay ginapas ko na’t sa irog dadalhin. at ako’y umuwi, taglay ko ang lahat, mga bungang-kahoy, isang sakong bigas; bulaklak na damo sa gilid ng landas, ay pinupol ko na’t panghandog sa liyag; nang ako’y umalis, siya’y umiiyak… o, marahil ngayon, siya’y magagalak! at ako’y lumakad, halos lakad takbo, sa may dakong ami’y meron pang musiko, ang aming tahana’y masayang totoo at nagkakagulo ang maraming tao… “salamat sa diyos!” ang nabigkas ko, “nalalaman nila na darating ako.” at ako’y tumuloy… pinto ng mabuksan, mata’y napapikit sa aking namasdan; apat na kandila ang nangagbabantay; sa paligid-ligid ng irog kong bangkay; mukha nakangiti at nang aking hagkan; para pang sinabi “irog ko, paalam!”
bones pasalaysay