Şunu aradınız:: spasenja (Hırvatça - Esperanto)

uzet æu èašu spasenja i zazvat æu ime jahvino.
mi levos la pokalon de savo, kaj mi vokos la nomon de la eternulo.

i s radošæu æete crpsti vodu iz izvora spasenja.
kaj vi cxerpos kun gxojo akvon el la fontoj de la savo.

podiže nam snagu spasenja u domu davida, sluge svojega,
kaj levis kornon de savo por ni en la domo de sia servanto david,

ne uzdajte se u knezove, u èovjeka od kog nema spasenja!
ne fidu eminentulojn, homidon, kiu ne povas helpi.

uzmite i kacigu spasenja i maè duha, to jest rijeè božju.
kaj ricevu la kaskon de savo, kaj la glavon de la spirito, kiu estas la vorto de dio;

da pružiš spoznaju spasenja narodu njegovu po otpuštenju grijeha njihovih,
por doni al lia popolo scion de savo en la pardonado de iliaj pekoj,

i to je veæ zalog mojega spasenja, jer bezbožnik preda nj ne može stupiti.
tio jam estos savo por mi, cxar ne hipokritulo venos antaux lin.

i, postigavši savršenstvo, posta svima koji ga slušaju zaèetnik vjeènoga spasenja -
kaj perfektigite, li farigxis la fonto de eterna savo al cxiuj al li obeantaj;

budi mi hrid utoèišta i èvrsta utvrda spasenja: jer ti si stijena i utvrda moja.
estu por mi fortika roko, kien mi povus cxiam veni, kiun vi destinis por mia savo; cxar vi estas mia roko kaj mia fortikajxo.

prikloni k meni uho svoje, pohiti da me oslobodiš! budi mi hrid zaštite, tvrðava spasenja.
cxar vi estas mia roko kaj mia kastelo; kaj pro via nomo gvidu min kaj konduku min.

a uvjereni smo, ljubljeni, sve ako tako i govorimo, da je s vama dobro i da ste na putu spasenja.
sed ni certigas al ni aferojn pli bonajn pri vi, amatoj, kaj aferojn, kiuj akompanas savon, kvankam ni tiel parolas;

da naviještam sve hvale tvoje na vratima kæeri sionske, da radostan klièem zbog spasenja tvoga. $tet
enigxis la popoloj en la kavon, kiun ili elfosis; en la reton, kiun ili metis, enkaptigxis ilia piedo.

"braæo, sinovi roda abrahamova, vi i oni koji se meðu vama boga boje, nama je upravljena ova rijeè spasenja.
fratoj, idoj el la raso de abraham, kaj tiuj inter vi, kiuj timas dion, al ni estas sendita la vorto de cxi tiu savo.

zatrudnjeli smo, u mukama smo kao da raðamo, nismo donijeli duha spasenja zemlji nit' se rodiše stanovnici svijeta.
ni estis gravedaj, ni turmentigxis, ni naskis kvazaux venton; savon ni ne venigis al la tero, kaj ne falis la logxantoj de la mondo.

jer si zaboravio boga svog spasenja i nisi se spomenuo stijene svoje snage. stog' i sadiš ljupke biljke i strane presaðuješ mladice;
cxar vi forgesis la dion de via savo kaj ne memoris la rokon de via forteco; tial vi plantis plantajxojn plezurigajn kaj kreskigis fremdan vinberbrancxon;

pošla je za pavlom i za nama te vikala: "ovi su ljudi sluge boga svevišnjega; navješæuju vam put spasenja."
sxi sekvis pauxlon kaj nin, kaj kriadis, dirante:tiuj homoj estas servistoj de dio la plejalta, kiuj proklamas al vi vojon de savo.

dolikovalo je doista da onaj radi kojega je sve i po kojemu je sve - kako bi mnoge sinove priveo k slavi - po patnjama do savršenstva dovede poèetnika njihova spasenja.
cxar konvenis al li, por kiu cxio estas, kaj de kiu cxio estas, alkondukanta multajn filojn al gloro, perfektigi per suferado la estron de ilia savo.

jeo je jakov i nasitio se, ugojio se ješurun pa se uzritao. udebljao si se, utovio, usalio. odbacio je boga koji ga stvori i prezreo stijenu svog spasenja.
kaj jesxurun grasigxis kaj malhumiligxis; vi grasigxis, dikigxis, kaj seboplenigxis; kaj li forlasis la dion, kiu lin kreis, kaj li malrespektis la rokon de sia savo.

jahve, hridino moja, utvrdo moja spase moj; bože moj, peæino moja kojoj se utjeèem, štite moj, snago spasenja moga, tvrðavo moja!
mi vokas al la eternulo, la glorinda; kaj mi savigxas de miaj malamikoj.

radošæu silnom u jahvi se radujem, duša moja klièe u bogu mojemu, jer me odjenu haljinom spasenja, zaogrnu plaštem pravednosti, kao ženik kad sebi vijenac stavi il' nevjesta kad se uresi nakitom.
mi forte gxojas pri la eternulo, mia animo gxojas pri mia dio; cxar li vestis min per vestoj de savo, per mantelo de justeco li min kovris, kiel fiancxon, kiu sin ornamas per belajxo, kaj kiel fiancxinon, kiu metas sur sin siajn ornamajxojn.